A. ZASADY OGÓLNE

I. Celem opieki paliatywnej jest poprawa jakości życia chorych w ostatnim okresie życia, a także poprawa jakości życia ich rodzin, rozumiana jako pomoc w sprawowaniu opieki medycznej i pielęgnacyjnej, a także pomoc psychologiczna.

II. Zasady pomocne w osiąganiu celu opieki paliatywnej:

1. Służenie najlepszym interesom chorego.
2. Szacunek dla życia, godności i autonomii człowieka.
3. Akceptacja nieuchronności śmierci jako naturalnego zakończenia nieuleczalnej choroby.
4. Niestosowanie uporczywej terapii w celu przedłużenia życia.
5. Niestosowanie eutanazji w celu skrócenia życia.

III. Zadania opieki paliatywnej:

1. Leczenie dotkliwych objawów choroby.
2. Wsparcie psychologiczne, socjalne, duchowe.
3. Wsparcie rodziny w żałobie.
4. Działanie zespołowe.

IV. Warunki konieczne do prowadzenia opieki paliatywnej w Hospicjum Stacjonarnym (jednostki chorobowe kwalifikujące do leczenia/kod ICD -10):

1. Zdiagnozowana choroba nowotworowa /C00-D48. Aktualna dokumentacja medyczna, wypis ze szpitala, wyniki badań.
2. Choroba przewlekła w fazie terminalnej, według poniższego wykazu:
1) jako następstwo chorób zapalnych OUN/ G09
2) wywołana przez wirus ludzki upośledzenia odporności(HIV)/ B20-B24,
3) układowy zanik pierwotny, zajmujący ośrodkowy układ nerwowy/G10-G13,
4) kardiomiopatie/ I42-I43,
5) niewydolność oddechowa niesklasyfikowana gdzie indziej/J96,
6)owrzodzenia odleżynowe/L89,

7)stwardnienie rozsiane/G35

3. Leczenie przyczynowe choroby podstawowej zostało zakończone.
4. Posiadanie skierowania do Hospicjum Stacjonarnego od lekarza pierwszego kontaktu lub od lekarza prowadzącego w jednostce służby zdrowia, w której obecnie przebywa chory.
5. Chory lub (w przypadku niezdolności chorego go wyrażania swojej woli) opiekun prawny lub inna osoba sprawująca opiekę nad chorym, wyraża zgodę na przebywanie w Hospicjum Stacjonarnym.

 B. WYMAGANE DOKUMENTY

Przyjęcie pacjenta do Hospicjum Stacjonarnego związane jest z koniecznością posiadania przez niego następujących dokumentów:

1) historii choroby potwierdzającej proces nowotworowy i zakończone leczenie przyczynowe,
2) aktualnego ubezpieczenia zdrowotnego,
3) dowodu osobistego.

C. ZASADY KWALIFIKACJI DO HOSPICJUM STACJONARNEGO

1. Decyzję o przyjęciu bądź o odmowie przyjęcia pacjenta do Hospicjum Stacjonarnego podejmuje Kierownik do spraw medycznych Hospicjum w porozumieniu z Pielęgniarką oddziałową, a w razie jego nieobecności – lekarz zastępujący Kierownika.

2. Do objęcia opieką stacjonarną kwalifikuje się:

1) pacjent z chorobą nowotworową po ukończonym leczeniu przyczynowym, z objawami trudnymi do opanowania w warunkach domowych,
2) pacjent z chorobą nowotworową w celu kontroli podawania leków – edukacja dotyczy zarówno pacjenta, jak i opiekujących się chorym,
3) pacjent onkologiczny, u którego konieczne są zabiegi niemożliwe do wykonania w warunkach domowych, np. nakłucia opłucnej, jamy brzusznej i rehabilitacja,
4) pacjent onkologiczny, któremu należy podać leki w warunkach hospitalizacji, np. specjalistyczne leki drogą dożylną,
5) pacjent nowotworowy przyjęty celem odciążenia rodziny,
6) pacjent nowotworowy ze złych warunków socjalnych,
7) pacjent z chorobą, będącą następstwem chorób zapalnych OUN,
8) pacjent z chorobą wywołaną przez wirus ludzki upośledzenia odporności (HIV),
9) pacjent z układowym zanikiem pierwotnym, zajmującym ośrodkowy układ nerwowy,
10) pacjent z chorobą z grupy kardiomiopatii,
11) pacjent z niewydolnością oddechową niesklasyfikowaną gdzie indziej,
12) pacjent z owrzodzeniami odleżynowymi,

13) pacjent ze stwardnieniem rozsianym.

3. Jeżeli pacjent spełnia kryteria kwalifikacyjne, wymienione w ust. 2, a jego stan zdrowia wymaga objęcia całodobową opieką hospicyjną, wówczas Kierownik do spraw medycznych Hospicjum:

1) podejmuje decyzję o przyjęciu pacjenta do Hospicjum Stacjonarnego – jeżeli w Hospicjum Stacjonarnym jest wolne miejsce,
2) wpisuje pacjenta na listę osób oczekujących na udzielenie świadczenia – jeżeli w Hospicjum Stacjonarnym brak wolnych miejsc. Do czasu zwolnienia się miejsca, pacjent może być przyjęty pod opiekę Hospicjum Domowego.

4. W miarę zwalniania się miejsc w Hospicjum Stacjonarnym, Kierownik do spraw medycznych Hospicjum analizuje stan zdrowia wszystkich osób umieszczonych na liście osób oczekujących na udzielenie świadczenia i zależnie od wyników tej analizy wskazuje osobę, która w pierwszej kolejności wymaga objęcia opieką w Hospicjum Stacjonarnym.

– Wiem, że dzisiaj umrę. – te słowa usłyszałam od 18-letniego Łukasza. Chłopak niespełna dwa tygodnie przebywał na oddziale stacjonarnym gorzowskiego hospicjum. Był świadomy swojej choroby.
– Dzień dobry, pani Aniu. – Dzień dobry. – odpowiada z uśmiechem na twarzy kobieta. Ten uśmiech wymaga od niej wielkiego wysiłku, bo choroba nowotworowa zaatakowała jej dolną szczękę. Rozpoczynamy rozmowę. Pani Ania ma tyle do opowiedzenia…
Kolejna sala. Tu od dwóch miesięcy leży pan Tadeusz. – Może mnie pani potrzymać za rękę? – prosi mężczyzna. Na jego twarzy pojawia się spokój.
– Chciałabym pani opowiedzieć o moich dzieciach. Jestem z nich taka dumna. – mówi pani Teresa.
– Jeszcze miesiąc temu kopałem ogródek. Mam dwie działki, a na nich marchewka, ziemniaki, jabłka, maliny… – wylicza pan Karol.
– Nie mogę jeszcze umrzeć. Muszę zobaczyć wnuka Jasia. Córka za dwa tygodnie ma termin porodu. – mówi pani Alina.
Tak wiele osób, tak dużo spotkań, mnóstwo słów i gestów… I pytań…
Co odpowiedzieć 20-letniej dziewczynie, matce rocznej córeczki, która pyta dlaczego to właśnie ja muszę umrzeć? Co odpowiedzieć, kiedy ktoś pyta, jak długo będzie żył… Jak zareagować, kiedy pacjent mówi, że to jego wina, że jest w takim stanie, bo zbagatelizował objawy, bo nie poszedł do lekarza, bo się bał, bo musiał pracować na gospodarce, bo nie zgodził się na operację…
W sali numer 4 słychać śmiech. W sali obok pan Jurek prosi wolontariusza, żeby kupił mu czekoladę. Tu też jest życie. Tu też jest śmiech, radość, miłość. Tu jest miejsce na powiedzenie tego, czego do tej pory się nie powiedziało, na zrobienie tego, czego się nie zrobiło. Tu jest czas na pojednanie, na bliskość, na okazanie emocji…
Na siódemce koleżanka pacjentki śpiewa i gra na gitarze: – Nie bój się, nie lękaj się…
Oswoić śmierć, zmniejszyć lęk, nie pozwolić na samotność… Po prostu być…
Pan Leszek, pan Jurek, pani Alina, pan Zbyszek, pani Marta… Oni już odeszli… Ale sanitariusze właśnie przywieźli panią Krysię. Muszę też iść do pani Alicji, obiecałam, że pomogę jej wsiąść na wózek i pojedziemy na taras….

Psycholog, psychoterapeuta Agnieszka Dobosiewicz